16 stycznia minie kolejna rocznica wejścia sowieckich żołnierzy do Radomska. Przez lata tę rocznicę nazywano wyzwoleniem Radomska.

Tak naprawdę nie było to żadne  wyzwolenie.

Bez wątpienia Radomsko opuścili Niemcy. Ale na miejsce jednego okupanta, wszedł drugi okupant. Oczywiście,  ta niemiecka okupacja różniła się od tej sowieckiej, komunistycznej.  Jednakże jeden i drugi okupant gardził Polakami, odmawiał nam prawa do niepodległego i  suwerennego państwa uznając przedwojenną Polskę.za „bękarta traktatu wersalskiego”. To przecież te dwa totalitaryzmy faszystowski i komunistyczny dokonały IV rozbioru Polski we wrześniu 1939 r. Na wschodnich ziemiach zajętych przez Rosjan, szalał taki sam terror jak na ziemiach okupowanych przez Niemców. Niemcy tylko tym różnili się od sowieckich bolszewików, że uznawali i stosowali konwencję genewską i nie zamordowali polskich oficerów znajdujących się w niemieckich obozach jenieckich. Natomiast rosyjscy komuniści z rozkazu największego wroga Polaków Józefa Stalina dokonali mordu w Katyniu. Zbrodniarze z NKWD zabili strzałem w tył głowy kilkanaście tysięcy polskich oficerów wojska,  policji i  straży granicznej, urzędników państwowych państwowych i samorządowych, nauczycieli akademickich. Zamordowano elitę polskiego narodu , sól tej ziemi.

Po przekroczeniu w styczniu  1944 r. granicy określonej traktatem ryskim, wojska sowieckie dokonywały rozbrajania wojsk polskich- legalnych oddziałów AK , które były przedstawicielem polskiego emigracyjnego rządu tzw. londyńskiego. Żołnierze AK, byli internowani i deportowani  na Syberię, jeżeli nie chcieli służyć w wojskach polskojęzycznych  tzw. komunistycznej armii Z.Berlinga

Najważniejszą kwestią , często całkowicie pomijaną , pozwalającą dokładnie zrozumieć to co stało się w Polsce po 1944 r. jest uświadomienie sobie, że na emigracji ,w Wlk. Brytanii istniał polski rząd, który we wrześniu 1939 r. po inwazji Niemców i sowieckich komunistów musiał wyjechać z kraju. Jednakże to właśnie ten rząd był legalnym przedstawicielem Polski i miał pełną zdolność stanowienia prawa i reprezentowania państwa polskiego..

Jednakże komuniści postanowili  narzucić Polakom  obcą, nie reprezentatywną władzę. Dokonali  okupacji, podboju Polski . Oczywiście podczas sowieckiej okupacji, stosowano wobec Polaków  inny rodzaj represji.  Były one także mniej masowe.

Okupacja sowieckich komunistów tym różniła się od niemieckiej okupacji, że Niemcy nie stworzyli, żadnej polskojęzycznej formacji politycznej, która by w ich imieniu rządziła w Polsce. Komuniści sowieccy z rozkazu Stalina stworzyli partię komunistyczną, którą nazwali  Polską Partią Robotniczą. Tak naprawdę nie była ani Polska ani robotnicza. Jej siłą zbrojną była Armia Ludowa. Po zajęciu Polski przez wojska sowieckie z członków AL rekrutowano funkcjonariuszy UB i MO.

Przypominanie mechanizmu w jaki sposób  agenci sowieccy czyli polscy komuniści po 1944 r. zdobyli władzę, ma istotne znaczenie dla oceny ustroju komunistycznego, jego legitymizacji. Te początki jednoznacznie wskazują, że władza komunistyczna została nam narzucona przemocą przez stalinowską, sowiecką Rosję,   nie została wybrana i demokratycznie, dobrowolnie zaakceptowana przez Polaków.

Komuniści byli w Polsce ugrupowanie marginesowym, nie mieli żadnych szans na objęcie władzy w demokratycznych wyborach. Opór Polaków przeciwko wprowadzanemu systemowi politycznemu, który uznawano za wrogi i zbrodniczy był bardzo silny. Ten opór mógł być przełamany tylko z pomocą sowieckiego aparatu bezpieczeństwa. Gdyby nie obecność okupacyjnych wojsk ZSRR, szczególnie  sił NKWD polscy komunistyczni kolaboranci z PPR  nie mieli najmniejszych szans na rządzenie Polską. Komuniści z PPR w grudniu 1948 r. zmienili nazwę partii na PZPR. Trafnie tę nazwę rozszyfrował  Leszek Moczulski. W lutym 1992 r. na posiedzeniu sejmu powiedział , że PZPR to “Płatni Zdrajcy Pachołki Rosji” .

Fakt, ze polscy komuniści byli agentami wrogiego mocarstwa ma wielkie znaczenie dla oceny zachowania polskich bohaterów z podziemia niepodległościowego, wywodzących się z AK, NSZ i BCH nazywanych obecnie ‘Żołnierzami Wyklętymi” . Polskie podziemie niepodległościowe po opuszczeniu Polski przez Niemców, walczyło z drugim okupantem, sowiecką Rosją, jej siłami bezpieczeństwa(NKWD, grupami Smiersz) i kolaborantami  z  PPR, AL,  UB i KBW.

Tak jak w czasie wojny, żołnierze AK walczyli z Niemcami, zabijając członków gestapo, SS, NSDAP, tak po wojnie „żołnierze wyklęci” w obronie niepodległej, demokratycznej w pełni suwerennej Polski, zostali zmuszeni do zabijania tych  którzy stosując masowy terror, zabójstwa polityczne działaczy polskich reprezentujących legalną polska władzę, narzucali nam obcy, wrogi, morderczy i totalitarny ustrój. Ustrój który doprowadził Polskę do zacofania ekonomicznego i społecznego.

W powojennej Polsce od 1944 r.  w sposób zbrodniczy wprowadzano komunistyczną władzę, agenturę sowieckiego mocarstwa.  Każdy naród ma prawo do obrony swojej wolności, suwerenności, wiec z tego prawa korzystali polscy patrioci żołnierze z  KWP, NSZ, WiN, zgrupowania Józefa Karasia „Ognia”, V i VI Brygady Wileńskiej AK i wielu innych organizacji podziemia antykomunistycznego.

Na tych terenach Polski które opuszczali Niemcy, rzekomi wyzwoliciele z Armii Czerwonej i NKWD zabijali, aresztowali, wywozili na wschód,  tych wszystkich Polaków którzy nie akceptowali nowej obcej nam sowieckiej władzy. Wydaje się więc oczywiste, że nazywanie wejścia do Radomska i innych polskich miast armii wrogiego mocarstwa, komunistycznego związku radzieckiego nie można nazywać wyzwoleniem.

Prawda  jest całkiem inna i oczywista, w dniu 16 stycznia w Radomsku rozpoczęło się zniewolenie które trwało do czerwca 1989 r. Wiec nazywanie początku tego zniewolenia jak wyzwolenia,  to kpina z Polaków, w szczególności z  polskich patriotów  zamordowanych po wojnie  przez NKWD, UB i SB .